Seattle, the final frontier...

Gisteren hebben we de auto's ingeleverd op het vliegveld en hebben we ons intrek genomen in een fabuleus hotel midden in de stad. Het ligt op een heuvel en in een woonwijk en heeft een fenomenaal dakterras vanwaaruit we heel mooi over de baai en de stad uitkijken. vandaag wordt independenceday gevierd en we zijn benieuwd naar de vuurwerkshows en parades die er vandaag zullen zijn.
Gisteravond overigens fantastisch thais gegeten. Heerlijk zaakje om de hoek van t hotel waar ik vandaag mijn intrek ga nemen, er stonden zoveel lekkere dingen op de kaart om te proeven ;-)
Vandaag hebben we allemaal vrij, ook ik mag 'los' in de stad van Maxim. Ik verheug me erop om mijn eigen neus achterna te gaan en zelf mijn weg terug te vinden, we zitten echt op een prachtige locatie en Seattle is een indrukwekkende stad met veel hoge gebouwen, bruggen en grote landmarks. Ook wel wat homeless mensen waaronder 1 met een kat. Wel komisch, ik zag m met een bak brokjes bij wodkadrinkende mannen terwijl hij ook een over straat lopende duif strak in de gaten hield. Nee die kat redt het wel hoor ;-)

Heb veel advertenties achterop de rijdende vrachtwagens gezien dat er chauffeurs gezocht worden, zou de crisis hier over het hoogtepunt heen zijn? We hebben in ieder geval  niet veel gemerkt van crisis.
Uitgelaten groet!

Wat vliegt de tijd...

Vanochtend waren we als eerste bij het bandencentrum. Helaas voor ons was ie niet reparabel en hadden ze ook geen andere band. Er zat dus niets anders op dan naar het verhuurbedrijf te rijden om de auto om te wisselen. Flink wat files om Seattle binnen te komen maar in no time stond er een fonkel nieuwe replacement voor ons klaar. Ook leuk dat mijn foto van de bandenwisselende maxim toegevoegd gaat worden bij the hall of fame van Alamo in Seattle ;-)
De tijd gaat snel, morgen gaan we mijn lang gekoesterde wens om wilde orka's te zien hopelijk vervullen. We schepen ons om 10.00 uur locale tijd in in Port Townsend.
Maxim had overigens vandaag zijn dag, we zijn naar een bijzonder vliegtuigmuseum geweest waar alle exemplaren ook nog echt vlogen. Voorr mij was er niet veel te doen maar goed, soms moet je je man bijstaan ;-) Overigens doet de camera het ook weer. Lag waarschijnlijk aan in de jaren opgehoopt vuil bij het transportbandje. helaas weer niet gelukt om hem het digitale tijdperk in te slepen!
Vrolijke groet!

Sequim, the place to be...

De afgelopen 2 dagen zijn we langs de kust omhoog gereden. De kust is prachtig rotsachtig en het bos grenst aan de zee, wat voor prachtige uitkijkjes zorgt. Maxim had pech vandaag want zijn camera heeft het begeven. Om te weten of ie definitief het loodje heeft gelegd moeten we eerst nog een filmrolletje scoren. Morgen  meer dus. Alsof dat nog niet genoeg leed was, kregen we ook nog een lekke band wat het nodige geregel opleverde. Nu kunnen we morgenochtend de band laten plakken want doorrijden met het thuisbrengertje gaat m niet worden. Net een heerlijke pizza bij Dominos gehaald, nooit geweten dat ie zo lekker zijn, ze worden ook helemaal vers gemaakt. Nooit geweten ;-)
Uitbuikerige groet!

O moeder wat is het heet...

Gisteravond hebben we  onze buik volgegeten bij een Mexicaan. De borden waren ongelogen een halve meter in doorsnee. et was lekker en het meeste ging dan ook schoon op. Ook zijn er 2 pitchers (bijna 4 liter bier!) besteld en genuttigd wat met deze temperaturen (37 graden) gewoon verdampt ;-)
Vandaag zijn maxim en ik naar een vliegtuigmuseum bij McMinvill geweest. Daar was oa het vliegtuig van Howard Huges te bewonderen (gaaap) lekker buiten gezeten en mijn verveling weggegeten met een 'death by chocolate' ijs. Mjam smul lekker, grote brokken pure choco en noten, slobber smul. Maxim vond het museum geweldig en is met een tour meegeweest waarbij hij de guide nog van flink wat achtergrondinfo kon voorzien. Hij werd uitgenodigd te blijven om meer ervaringen uit te wisselen maar hij vond dat ie me al te lang alleen had gelaten en kwam bijtijds terug, de schat :-) Morgen staat er trouwens alweer een ander vliegtuigmuseum op t programma...
Ank en ben hebben last van lekkage. het begon met een lekkend pak amandelmelk, gisteravond een volle fles wijn en vandaag kwamen ze in het motel aan met bierblikken met gaten, een vreemde zaak....
We zitten vanavond in Salem, zou dat er wat mee te maken kunnen hebben?
Mysterieuze groet ;-)

Van olde leu en de dingen die voorbie goan...

Wat een prachtig afwisselend landschap trekt er aan onze ogen voorbij.. Gisteren zagen we kilometerslang een rechte lange weg voor ons (en achteruitkijkend in de spiegel een nog vééél langer stuk rechte weg). Wel triest te zien dat er bij de weinige flauwe bochten overal kruisjes staan van mensen die de bocht niet hebben gezien…Vandaag echter doen we niets anders dan bochtjes maken door de uitlopers van de Rocky Mountains. Als Ben de raampjes van de auto naar beneden draait, zou hij zich kunnen inbeelden met de motor te rijden ;-)

Maxim en ik zijn overigens flink de weg kwijt geweest. Wij hadden een leuke route binnendoor gepland maar eenmaal bij de afslag aangekomen was er van enige bebording geen sprake. Dan blijkt dat vertrouwen op het richtingsgevoel toch al gauw zo’n 100 km extra oplevert. We treuren niet hoor, we hebben uiteraard de weg weer gevonden en wat is het dan enig om je eigen zus en zwager achterop te rijden, die 1 uur later zijn vertrokken. We hebben heerlijk een kop koffie (jaja èchte de naam ‘koffie‘waardig) samen genuttigd in een alleraardigste winkel van sinkel(tje) alwaar Ben zich waagde (tot groot afgrijzen van zus Anke) tot een kop cheesesoup. Zelfs het meisje achter de counter ontraadde het nuttigen van de cheesesoup (lees kaassaus) met ondefinieerbare brokjes maar Ben liet zich niet ontmoedigen en nam er ook nog een sandwich bij, bikkel hoor (say cheese ;-).

Momenteel zit ik dit stukje te schrijven op een picknickplaats in de schaduw bij het National park John Day. Maxim is een loopje gaan doen, hij wilde graag ook de voorkant van zijn benen laten verbranden ;-/

We komen tijd tekort, het is avonds zo gezellig dat ik nauwelijks tot bloggen kom en Maxim heeft geen tijd om de tocht van de volgende dag voor te bereiden. Nou ja, zo op de bonnefooi rijden heeft ook wel wat. In ieder geval genieten we van deze bijzondere reis.

Wishing you all were here…

Craters of the moon

Vandaag in bovengenoemd park geweest, prachtig gebied met lavabrokken die mooie formaties gevormd hebben. Volgens de info is er enkele duizenden jaren geleden een mega uitbarsting geweest.
Ook veel informatie over de eerste astronauten die hier hun training hebben gehad omdat het aardoppervalk zo lijkt op  die van de maan. Whatever, ik heb van de vele wandelingen en de ruige natuur genoten. Ook is het weer hier heel aangenaam. Het zonnetje schijnt volop en er waait een frisse wind ondanks het door Floor bereidde bonengerecht van gisteravond ;-)
Het motel waar we zitten is ietwat shabby maar het voldoet en we mogen tot 11 uur lekker bij het zwembad gezellig wijntjes drinken en babbelen. Helaas geen kampvuur maar de aangename temperaturen hier maken dat ook overbodig.
Warme groet!

Hoezo G4 netwerk in USA

n, er is niets ergerlijker dan internet wat traag werkt. Nou ja in ieder geval kan ik weer wat bloggen want dat is al weer even geleden.
We hebben met weemoed onze houten cabin verlaten maar hebben eerst nog een heerlijk laatste avondmaal gegeten welke door Floor was bereid. De volgende dag zijn we naar het westen gereden en hebben we de frisse groene bergen verruild voor meer stoffiger en drogere gebieden. Eerste Stop was Idaho Falls alwaar we de paketten van Herbalife hebben laten bezorgen. Nu rijden we rond met stoere groene 24 bidons ;-) Ook de maaltijdrepen zijn heerlijk, ze hebben hier de cookies en cream bar, mjammie.
Gezonde groet!

Yellowstonepark..

Gisteravond hebben we voor slechts  10 dollar pp onze buik volgegeten aan een porkroast, soort van BBQ op onze ranch 320. Van heinde en verre kwam er volk op af en het was gewoonweg goed. Niet alleen vlees maar uitstekende salades en sauzen, uiteraard alles homemade. In ieder geval was het een goede bodem voor de vele wijntjes die later volgden. Heerlijk gelachen weer om wat we allemaal vroeger hebben uitgespookt, vooral broer Wob heeft het een en ander op zijn kerfstok...
We hebben het in elk geval goed samen en genieten van alles wat zich aandient. Het is jammer dat we morgen hier vertrekken, het samenzijn bevalt heel goed. Maar goed het wordt misschien weer tijd om nieuwe horizons te verkennen. Vandaag zijn we in Yellowstone en hebben grote elken, bizons, een vos en een berggeit gezien, Gisteren is er door Maxim , Anke en Wob een heuse beer op enkele meters afstand gespot. Het was een bruine beer maar volgens Maxim was het toch een zwarte beer ;-)
Nu zitten we lekker met een biertje onze avonturen van de dag uit te wisselen, wat een prachtige dag weer.

Intens tevreden groet!

Oldies having fun...

We hebben het heerlijk naar ons zin, we ontmoeten elkaar meer en meer en we kunnen heerlijk lachen met elkaar. Vooral broer Wob laat menig traan vloeien ook de glaasjes wijn helpen natuurlijk mee. Maxim en Wob hebben elkaar gevonden wat fikkie stoken betreft. Zij hadden een heus kampvuur gemaakt waar we genoeglijk omheen hebben gezeten, alleen de gitaar en samenzang ontbrak. Ik herinner me weer alle gezellige studentenfeesten van vroeger. Maar goed ik dwaal af....
Vandaag met Floor en Ben een halve dagtocht te paard door de bergen gemaakt en een kudde elken gespot. Ik had voor een dagtocht willen gaan maar was na 3,5 uur blij dat ik van de paardenrug afmocht, vanaf de heupen naar beneden voelde ik niets meer en de eerste 100 meter lopen zag er waarschijnlijk uit alsof ik nog op een paard zat ;-)
Hoe dan ook, ik had het niet willen missen, wat een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen. Ook nog langs 'the sunken forrest' gereden, een heuse afgrond met landverzakking na een aardbeving van '59. De begeleider vertelde dat hij tegenwoordig niet meer zo dicht langs de rand rijdt daar er soms nog hele stukken naar beneden komen.
Ook hier hebben de naaldbomen te lijden van een bepaalde kever. In één seizoen kunnen ze een boom dood maken, dat verklaart de vele rode (en dus dode)naaldbomen. Het heeft te maken met dat de winters hier zachter zijn en het minder lang streng vriest waardoor er teveel kevers overleven met alle gevolgen van dien. We hebben dit ook in Canada gezien, hele grote gebieden met dode naaldbomen (red forrests). Zo zie je maar weer dat de aarde altijd in beweging is, niets is voor eeuwig. Ik heb in ieder geval genoten van deze tocht.
Humble greetings

320 ranch,Montana

Zo wat een prachtige route hebben we vandaag weer gereden. Over een bergpas en eindeloze wegen die tot in het oneindige voortgolven met besneeuwde toppen die steeds dichterbij komen. Onderweg wat leuke plaatsjes aangedaan zoals Phillipsburg en Amsterdam alwaar we een heuse molen aantroffen ;-)Overal langs de weg stonden aankondigingen voor een 'festy testy', nader onderzoek bracht aan het licht dat dit een testical festival is, een hele normale benaming voor een rodeo achtig evenement waar ze mij niet zullen aantreffen ;-)
Ondertussen was het een zonovergoten dag en onze houten blokhut, waar we de komende 3 nachten zullen verblijven, is fantastisch! Ook hebben Ben, Floor en ik ingetekend op een halve dagrit door de bergen te paard. We hebben er sin an. Ook gaat morgen Yellowstone Park bezocht worden. But first things first, een lekker glaasje wijn en proosten op de dagen die nog komen.

Dorstige groet!

Missoula, Montana

We hebben vandaag de familie losgelaten en zijn ieder op eigen houtje naar Missoula gereden. Onderweg hebben we een alleraardigst plaatsje aangedaan, Wallace. Leuke antiek en curiosashops en een heuse rockabilly gezien die een van de winkels runde. vanwege gebrek aan tanden en te veel haar was ie helaas onverstaanbaar, Waarschijnlijk door te veel dopegebruik in de vorige eeuw  wat hersencellen verloren maar wel een prachtige shop, dat dan weer wel.
Ook grappig om op een hoek je eigen broer en schoonzus tegen te komen :-)
Onderweg trouwens een ongelukje gehad, de aangeschafte amandelmelk was gaan lekken wat een extra handwas vanavond gaat worden :-(
Ook vanmiddag een prachtig stukje natuur mogen aanschouwen langs een snelstromend riviertje. Ik heb even een kort filmpje hier van geschoten. Er gebeurt niets spannends, je hoort enkel vogels en stromend water. Er zwommen zalmen stroomopwaarts en we hebben een eendenmoeder gezien met meer dan 10 jongen maar die staan allemaal niet op de film.
Inmiddels zijn we allemaal gearriveerd in Missoula en dat lijkt ons een aardig stadje, het uizicht vanuit onze kamer is op de groene heuvels van Montana, heel mooi.Vanaf morgen hoop ik meer tijd voor het bloggen en uploaden van foto's te hebben. We verblijven dan 3 nachten in een houten cabin vlak bij Yellowstone park.

Rustige groet!

Spokane

De reis is nu echt begonnen, we hebben een 'proudly made in the USA' FORD genomen met alle denkbare snufjes. 4 wheel driveuiteraard en het absolute hoogtepunt is wel de voor mij afzonderlijk instelbare temperatuur, errug fijn gezien de hormonale schommelingen ;-)
Vanochtend na de brieving (jaja) gaan we ieder afzonderlijk de eindbestemming bereiken.  We zitten nu zo'n 750 km van  Yellowstone Park en willen vandaag de helft aan afstand afleggen. Een makkie dus. Ook nog zeer noemenswaardig hier te vermelden is de bistro waar we gisteren gegeten hebben. Aan de buitenkant een beetje schimmig maar eenmaal binnen en aan tafel een geweldige ervaring. Fantastische taise keuken en voor elk wat wils, gesmuld hebben we :-)
Ook nog mijn eerste ervaring met bubbletea gehad. Ook heerlijk, ik had de groene thee met mango en met kleine exploderende balletjes ;-)
Nieuwsgierig? ga maar eens googlen, het is de grootste tegenhanger van de de vele koffietentjes, een heuse trend dus.
Foto's volgen nog.
Enthousiaste groet!

Sleepless in Seattle...

Na een voorspoedige reis waarbij we over IJsland en Groenland gevlogen zijn met werkelijk spectacuraire uitzichten, ingechecked in ons hotel en nog een hapje gegeten in een Mexicaans eettentje. Tegen 21.00 uur ging bij mij het lampje uit en ben ik gaan slapen en dat was heerlijk tot 1.30uur. Klaar wakker, liggen wenden en keren tot nu en bedacht dat ik natuurlijk prima mijn eerste blogje kan schrijven. Merk dat ik trouwens erg verslingerd aan de tablet ben geraakt. Heb voor deze reis de mini laptop weer mee en dacht dat ie stuk was omdat het scherm niet reageerde. DUH en ik maar drukken op het scherm terwijl ik de mousepad moest gebruiken. Zal de jetlag wel zijn.
Bij aankomst regende het hier een beetje, de temperatuur is echter wel zacht en de stemming prima. So far so good ;-) Ik ga eens kijken wat het ontbijt hier inhoud, hoop dat ik een yoghurtje voor de shake kan scoren.
Daarna gaan we naar het autoverhuurbedrijf en gaat de roadtrip echt beginnen.
verwachtingsvolle groet!

Verstekeling...

De harige jongens hebben ons aanstaande vertrek in de gaten. Er wordt flink wat gemekkerd en gisteravond werd Maxim zelfs door de normaal zo zachtmoedige Tooheys in zijn hand gebeten.
Inmiddels zijn wij door het zien van een documentaire op de BBC een illusie armer. Katten houden niet van mensen, ze houden wel van de aandacht en het voedsel die wij aan ze verstrekken. Wij zijn dus niet zozeer hun vrouwtje of baasje doch eerder te zien als personeel.
Nou ja, we hebben toch maar oppas  vervanging geregeld en zullen na de vakantie van onze buurtgenoten wel weer vernemen of en hoe ze zich hebben misdragen.

Inpakkende groet

Het is bijna zover...

Donderdag 20 juni vertrekken mijn zus Anke, haar man Ben, mijn broer Wobbe en zijn vrouw Floor en ondergetekende en echtgenoot Maxim voor een roadtrip door de USA. Mijn lief heeft de mogelijkheden en de wensen van een ieder zoveel mogelijk verwerkt en heeft deze trip samengesteld. Je bent van harte welkom ons op onze avonturen digitaal te volgen.