Fabulous 4 on tour 2018

Fabulous 4 on tour 2018

woensdag 17 juni 2009

zondag 14 juni 2009

Aan alles komt een eind...


Zo ook aan deze heerlijke en veel te korte vakantie. De koffers zijn bijna ingepakt en ik ben voor de laatste keer naar mij inmiddels favoriete terrasje getogen. Ze zetten de koffie al op tafel als ik eraan kom.

De familie heeft voor vandaag nog een korte trip gepland staan naar een stukje natuur tegenover het eilandje waar we vorig jaar zijn geweest. Ik vind het echter veel te warm en heb besloten om deze laatste dag in alle rust op een terrasje door te brengen. Ik heb net bij Breworkz een polo voor Maxim gescoord en heb daarmee alle taken voor vandaag afgewerkt ;-)
Mij rest slechts een beetje te luieren onder een pisangboom en te wachten op de heerlijke verkoelende windvlagen met een gekoeld drankje onder handbereik.

Zij die het erg goed hebben,

groeten :-D

zaterdag 13 juni 2009

Jippie ik ben weer on line...

Heerlijk, zo hoort internet te zijn. Snel, veilig en het liefst gratis :-)
Met een heerlijke dampende kop cappucino zit ik onder een afdakje in de schaduw van ons Hotel. Het is hier momenteel zwaar bewolkt en regelmatig hoor ik flink gerommel. Niet dat dit aan de temperatuur te merken is want het blijft allerjekes warm en broeierig :-D

Gisteren hebben we een fantastische wandeling door Little India gemaakt. Dit is een wijk van Singapore welke hoofdzakelijk bemenst word door Indiérs. Ik was al er onder de indruk van de Chinese wijk maar Little India mag er zeker ook zijn. Wat een kleuren en vooral ook heerlijke geuren. De sfeer is er weer totaal anders en ook wel wat rommeliger en duidelijk minder gestructureerd dan bij de Chinezen. Opvallend veel meer vogels en met hekken afgeperkte stukken groen waarop helaas geen koeien. Was natuurlijk wel leuk geweest maar wel begrijpelijk dat deze hier niet rondlopen want elders in deze stad worden ze bij stukjes en beetjes te koop in kraampjes aangeboden.
Ook waren er bijna geen blanke toeristen, ook hier zou ik graag wat bordjes met eten willen opscheppen. Alles ziet er heerlijk vers uit en de groentes zo knapperig en kleurrijk daar kan de AH een puntje aan zuigen ;-)

Wij vinden het hier allen bijzonder jammer dat onze vakantie alweer ten einde loopt. Chao Ya moest zelfs even een traantje wegpinken bij het ontbijt omdat ze het zo gezellig vindt.
Ik weet zeker dat ik hier nog een keer naartoe wil, al was het alleen al om mezelf te tracteren op een op maat gemaakt mantelpak bij een van de tailors hier. Over 13 kilo dus maar dat zal wel volgend jaar worden.

Over gewicht gesproken, de laatste dagen ben ik niet meer aan het sporten. Het lijkt me dan ook reuze spannend om thuis weer op de weegschaal te gaan staan. Wel gaan we thuis gewoon verder waar ik mee begonnen ben en Maxim doet mee. Maar we hebben nog anderhalve dag te gaan ...
Vakantie groetjes!

Tot dinsdag weer. of wellicht toch eerder...?

UPDATE:
Om de hoek bij het hotel zit een heel klein koffietentje met een heel aardig behulpzaam meisje. In ruil voor een overheerlijke cappucino maak ik gebruik van hun draadloze internet. En het is snel, joepie! Dus wellicht pers ik er nog wat laatste berichtjes uit ;-)

Het is erg prijzig om te internetten en daarnaast is de geleverde kwaliteit qua snelheid erg minimaal en het inloggen brengt me meer ergenis dan dat het me aan plezier oplevert. Vandaar dat ik besloten heb om even met bloggen te nokken, tot dinsdag dan wel te verstaan want het weer dagelijks wat regels schrijven is me weer erg goed bevallen.

Daarnaast heb ik vorig jaar al veel geschreven over Singapore en om nu te voorkomen dat ik in in herhalingen ga vervallen, even een kleine blogstilte.

Dus vanaf dinsdag weer als vanouds 'thuis' bij Mikelodeon :-)

Tot daar!

vrijdag 12 juni 2009



En het luieren duurt maar voort, ik geniet van alles en niets, ik ben.
Zo heb ik in Maleisië voor het eerst kennisgemaakt met en gegeten in een Hawkerplace. Ik zou hier wel elke dag kunnen eten, allemaal locale lekkernijen en je eet er je buikje vol voor een appel en een ei. Ik heb geen angst dat het niet goed of bedorven zou kunnen zijn, alle spullen komen van de ochtendmarkt en worden vers voor je neus bereid.
Vegetarische gerechten zijn er echter niet veel, hoewel ik wel tofu in de winkel heb gezien. Als iets als ‘vegetarisch’ aangeprezen wordt dan zit er 9 van de 10 keer iets van vis in.

Het is echt heel erg jammer dat alleen Maxim, Marco en ik Hawkerfan zijn. Als het aan Maxim en mij ligt zouden we hier elke dag eten. Ook grappig is dat je bij sommige eettentjes het op een bananenblad uitgeserveerd krijgt ;-) Had ik al gemeld dat ik een heerlijk recept voor satehsaus van een locale Hawker kokkin gekregen heb? Het is heel simpel ik moet alleen even kijken of ik bij de toko de ingrediënten kan krijgen.

Recept satehsaus:

grof gemalen of gehakte pinda’s een ui, liefst een sjalot fijn maken in de blender
Een of meer (chili)peper naar smaak in de blender
En met jonge kokosvocht (=water en geen kokosmelk) begieten en roeren tot het saus is. Ze serveren het hier onverhit en ik kan je verzekeren dat het heet genoeg is ;-)
Smakelijke groet!

donderdag 11 juni 2009

Lekker luieren...

Heerlijk om nog een paar dagen in Singapore door te brengen. Ik geniet van de warmte, de gezelligheid en de oosterse sferen. Ik kom mijn dag makkelijk door met nietsdoen en een beetje reflecteren.
Zo ben ik nog niet los van Maleisë en hebben de verhalen van Mister Soon en Kim een diepere impact dan ik dacht op het moment dat ik ze hoorde.

Deze mannen werken 7 dagen van s’ochtends vroeg tot s’avonds laat om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Vakantie is niet voor hen weggelegd. De teksi die ze rijden is niet hun eigendom maar ’huren’ ze per dag, ongeacht of ze klanten hebben gehad of niet, en ze betalen daar een vast bedrag voor.
Daar onze hotelkamer ook uitzicht bood op de lange rij texies is het duidelijk dat er veel concurrenten zijn. Ook hebben we gezien dat het uren kan duren voordat ze een ’vrachtje’ krijgen. Ik kan me nu voorstellen dat ze, als onze vaste chauffeurs, enkele goede dagen hebben gemaakt.
Ze hebben beiden schoolgaande kinderen en dat kost veel geld. Mr. Soon is 64 jaar oud, dat had ik hem nooit gegeven, hij ziet er veel jonger uit. Hij is echter wel laat aan kinderen begonnen of het is zijn 2e huwelijk, daar ben ik niet achtergekomen. Ook is er geen oudedags voorziening, je werkt hier tot je er bij neervalt. Als dat gebeurd is het aan je eventuele kinderen om voor je te zorgen. Familiebanden zijn belangrijk, dat heb ik ook gezien bij andere culturen.

Ik realiseer me weer eens hoe bevoorrecht ik en wij zijn dat we dit allemaal mee mogen maken en ben dankbaar hiervoor.
Tevreden groet!

woensdag 10 juni 2009

Bye bye Maleisië...



Na een hachelijke rit ( we hadden een ‘close encounter’ met een vorkheftruck op de snelweg) kwamen we mooi op tijd op het vliegveld van Penang. Met vochtige ogen namen de texieboys vanochtend afscheid van ons. We werden langdurig de handen geschud en moesten beloven ze de volgende keer weer te bellen. Eerlijk is eerlijk, ze hebben goed voor ons gezorgd en ons plekjes laten zien waar we anders niet waren gekomen. Ook heeft meneer Soon op de extreme barre voettochten van Maxim door natuurparken, gezorgd dat er eten was en verse vruchten om weer op krachten te komen. Ze hebben over ons gewaakt en kochten elke dag andere vruchten voor ons die we anders nooit hadden gegeten.
Een ware aanrader voor de reiziger die Maleisië wil ontdekken, zoek een goede teksiedriver annex gids en go. Maxim en ik komen hier zeker nog een keer terug om het vasteland te gaan ontdekken.

Maar goed, inmiddels zijn we weer in het inmiddels vertrouwde Singapore. Wat ons gelijk opvalt is dat het rustiger is geworden in Chinatown. Na een shopeigenaar hier wat over gevraagd te hebben, geeft ook deze aan dat er wel zeker iets van een recessie te merken is. Ook het vliegtuig wat ons hier bracht was verre van vol, net als de heenreis overigens. Ook lijkt het alsof er minder mensen (toeristen) zijn dan voorgaande keren en het terrasje van ons favoriete restaurant is na ons bezoek weer akelig leeg. Wel leuk dat de eigenaar ons nog herkende van de vorige keer en zelfs nog wist wat we als voorgerecht wilden eten.
Maxim is zich net helemaal te buiten gegaan aan 2 oude vliegtuigreclames die met chinees lakwerk zijn gemaakt. Lastig om met woorden uit te leggen, je hebt nu vast geen idee, hahaha. Ik zal eens kijken of ik er een kiekje van kan maken.

Ik ben natuurlijk weer erg bescheiden ;-) en hoef geen prullaria, ik ga voor een heerlijke voetreflex behandeling en ga nog wel een keertje alleen naar Chinatown om te shoppen. Nu ik afgeslankt ben roepen er alsmaar rokken en jurkjes naar me :-DDoor ervaring wijs geworden, nemen we altijd een extra lege koffer mee voor de terugreis en deze was vanochtend met inpakken al nodig :-)
Het lijkt trouwens wel of het hier warmer is dan in Penang, ik kan me natuurlijk vergissen maar zo voelt het wel. Morgen maar even een dagje rustig aan bij het zwembad. Boekje lezen, muziekje luisteren, afijn, bij gebrek aan hangmat zal een luxe ligstoel en een frisse plons ook wel aangenaam zijn.

Luie groet.

dinsdag 9 juni 2009

Meeting Dr. Fish...

Vandaag was onze laatste dag in Maleisië en die heb ik besteed aan shoppen, koffiedrinken en een beautytreatment Asian style. Over shoppen en koffiedrinken hoef ik je natuurlijk niets te vertellen, dat kunnen we allemaal wel maar dat beautyarrangement was helemaal super de luxe.

Ik had de eerste dag deze 'spa' al gespot maar ze zaten zo vol dat ik vandaag pas terecht kon maar het was het wachten meer dan waard. Ik ben 2,5 uur helemaal in de watten gelegd met theetjes, aromatherapie, massages en een heerlijke gezichtsbehandeling.
Als kersje op de cake mocht ik na afloop ook mijn voeten nog even laten bengelen in een groot aquarium.
Toen ik daar ging zitten verdrongen zich al honderden visjes zich om als eerste toe te kunnen happen, met in mijn beleving hele grote hongerige ogen. Ik had best wel even een horror momentje, maar och ze zijn maar heel klein.
Je weet niet wat je overkomt en ik kan het gevoel dan ook niet goed omschrijven als ze zich met hun allen op je voeten en benen storten. het houdt het midden tussen hele kleine speldenprikjes en kietelen en ik heb dan ook heel erg (in mijn eentje) zitten schaterlachen. Ze zijn watervlug en er is dan ook slechts één foto een beetje redelijk geworden en daar zul je het voor vandaag mee moeten doen.

Als allerlaatste actie voor vandaag en Maleisië gaan Maxim, Marco en ik straks nog even naar de Hawkermarkt. Dat is een soort van Foodplace, de foto hieronder is van internet geplukt en deze is hier op Penang gemaakt. Je kunt hier prima en veilig eten en het kost in onze ogen niets. Bijvoorbeeld 10 satestokjes voor 1,20 euro, fruit te kust en te keur en heerlijk, een aanrader dus. De rest van de familie vertrouwd het volgens mij niet, ze nemen ook geen ijs in hun drankjes. Maxim en ik hebben in elk geval nergens last van gehad.
Warme groet!

maandag 8 juni 2009

Oranje boven...


Vandaag moesten we vroeg uit de veren omdat we een date hadden met de teksieboys om ons naar het vasteland van Maleisië te vervoeren. De heenweg was middels een ferry waar ik niet geheel gerust op was daar er in deze contreien nog wel eens een locaal pontje met man en muis vergaat vanwege overbelading. Gelukkig was daarvan vandaag geen sprake, we waren slechts voor de helft gevuld en het bovenste dek bleef autoloos.

Via de snelweg waarop de meest wonderlijke voertuigen zwaar ronkend en roetend zich puffend en zwoegend voortbewogen door het heuvelachtige landschap.
Kwamen we na een rit van ruim een uur aan in het Mekka van Maleisië 's recreatiegebied namelijk Bukit Meraa. Een heus Islamitisch familie waterpretpark waar we heel erg opvielen met onze blote grote witte lijven. In het zwembad werd keurig gezwommen met burkini en er liepen heel wat geheel zwart gesluierde dames. Toch heb ik me geen enkele keer 'vreemd' of bekeken gevoeld.

Ook vandaag bleken onze teksieboys weer goud waard door een kleine privéboot te regelen voor ons bezoek en uiteindelijke doel van deze trip van vandaag, het orang oetang opvangcenter. Het leuke is dat de dieren vrij rondlopen en de mensen in een soort van tunnel van gaas lopen. Op dit opvangcentrum worden apen opgevangen en 'gerehabiliteerd' zodat ze weer uitgezet kunnen worden in het wild. Er is nogal wat commotie om de babyapen in luiers zichtbaar zijn, maar ik geef het je te doen om babies (want dat zijn het) zonder luier op te voeden als moederaap niet voor ze kan zorgen. Ik en wij allen hebben het in elk geval een prachtige tocht gevonden en meer dan de moeite waard om deze dieren in hun natuurlijke habitat te zien.

Als laatste wil ik hier melding maken van het feit dat Maxim weer een persoonlijke grens heeft overschreden door bij restaurant 'Perie Perie' niet voor een eigenlijk al behoorlijke gekruide 'mildversie' maaltijd te kiezen maar voor 'hot'. De bikkel heeft zich kranig gehouden, morgen weten we of zijn hoofd verbrand is door de zon of dat het door de 'hot piri piri 'explosie in zijn mond kwam.

Gepeperde groet!

zondag 7 juni 2009

AM PM who cares...

Zondag alweer, time flies. Vanochtend begon mijn dag al weer goed. Ik had me verheugd op de yogasessie en sloop om 07.15 uur de hotelkamer uit om even later bij het yogacentrum erachter te komen dat het 7.30 PM is. Foutje dus en vanavond gaat het me niet lukken. Niet getreurd en dan maar weer naar boven dus. Helaas had ik mijn keycard in de hotelkamer achtergelaten en daarmee kun je de lift activeren. Ach, sportief als ik ben klim ik naar de 11e etage via de trap om er daar achter te komen dat het een vluchttrap is en dat de deur naar het hotel stevig afgesloten is. Men, weer de trap naar beneden en een beetje 'hulpeloos vrouwtje' uitgehangen en door een hotel bediende lachend naar de 11e per lift vervoerd. Al met al toch bijna 3 kwartier verder.

Ik heb me voor vandaag dan ook sportief genoeg geacht en heb afgezien van wat slome baantjes in het zwembad en 3 uur shoppen niets maar dan ook niets uitgevoerd.

Maxim daarentegen heeft met zwager en pa een rondje Penang gedaan. Zij hebben zwetend en met samengeknepen billen een mannentoer gedaan o.a. naar het oorlogsmuseum en hebben daar en passant ook nog wat wilde slangen gespot, waaronder een zwaar giftige spit-viper, brrr ik geloof niet dat ik wat gemist heb, ik vind spugende mensen al niks...
Ook vanavond na het eten nog een poging gedaan om per teksie Chinatown en little India te ontdekken, helaas zijn de marktjes op zondag al vroeg dicht, toch nog een beetje Christelijke invloed? Over geloof gesproken, ook is het opvallend hoeveel verschillende geloven hier gebroederlijk en gezusterlijk samen leven, wonen en werken, daar kunnen wij westerlingen nog wel wat van leren. Ook de hoffelijkheid en de bereidwilligheid om je te helpen, de dienstbaarheid maken dat ik me bijna schaam voor ons oud koloniale verleden. Voor mij in elk geval een lesje in nederigheid.

Ingetogen groet.

zaterdag 6 juni 2009

Marco superstar..

Alweer de vierde dag, en wat voor een. Vandaag hebben we ons naar de allergrootste Boedhistische tempel (Kek Lok Si) laten vervoeren en zijn we naar de China clanjetty geweest. De tempel was zeer indrukwekkend en ik heb er meer dan 42 foto's gemaakt. Hierboven plaats ik de meest leuke van zwager Marco die als vermeend popstar werd 'herkent' en regelmatig met een meisje op de foto moest, dit tot grote hilariteit van de familie.

Tijdens de hele dag voelde ik mijn vader (in deze contreien geboren en getogen) erg dichtbij. Wonderlijk hoe ik hier de beelden zie en ergens een luikje in mijn herinnering opengaat en hem erover hoor vertellen. Zo heeft hij zijn leven lang in Holland geen fruit willen eten omdat het daar niet lekker smaakte. Ik snap nu heel goed waarom. Ook zie je veel autochtone mensen met een plastic zakje met drinken en een rietje rondlopen, "zuurzak" zegt het dan in mijn hoofd, geen idee of het klopt maar dat kan ik mijn zussen en broer vragen die komen van origine ook uit deze contreien.

Na de tempel zijn we met onze vaste gids en teksieman naar 'downtown' gereden naar de China clanjetty. Als ik het goed begrepen heb wonen er uitsluitend Chinezen van een bepaalde 'clan' in deze drijvende stad. Zonder onze gids zouden we dit nooit gevonden hebben en beide mannen begeleiden ons en laten ons de meest prachtige dingen zien. Daarnaast kopen ze vreemde verse vruchten en laten ons die proeven. Ik ben de namen al weer kwijt maar mij doen ze erg aan Liches denken maar dan een harige versie ;-)

Deze dag hebben we afgesloten met een bezichtiging van een oud Chinees huis uit halverwege de 18e eeuw. Geweldige luxe voor die tijd en vindingrijk als de Chinezen zijn hadden ze ook al een soort van 'airco' uitgevonden en lieten ze water langs het dak lopen om het binnen koel te houden.

Maxim heeft als toetje te voet nog een ontdekkingstocht ondernomen naar 'little India en Chinatown' en is tot de conclusie gekomen dat we dat morgenavond na het eten per teksie met ons allen moeten doen. Overdag is het echt te heet, bovendien gaan de meeste kraampjes pas eind van de dag als de schemer invalt pas open.

Morgenochtend staat er voor mij een yogasessie gepland, ik laat mij verrassen.

Rustgevende groet!

vrijdag 5 juni 2009

Lekkere kwal...


Nog steeds niet de G-spot ontdekt maar het weekend is nog jong…
Voor vandaag heeft Maxim twee teksies geritseld, das dus veel goedkoper en de chauffeur blijft overal wachten. Die van ons fungeert gelijk als gids en met enige moeite kunnen we hem ervan overtuigen dat we zelf al over enkele te bezoeken locaties hebben nagedacht, nou euh, Maxim dus ;-). Maar goed, hij rijdt natuurlijk wel de teksie en we komen uiteindelijk bij een Burmese tempel terwijl we eigenlijk naar een hele grote Thaise tempel hadden willen gaan. Wel zijn we daar door een Boeddhistische monnik gezegend en mochten we pas verder na een geel armbandje te hebben laten omknopen. Ik heb me laten vertellen dat deze net zo lang bij je blijft als je nodig hebt. Grappig genoeg is Chao Ya de hare enkele uren later al weer kwijt en weet ze die van haar vader te ontfutselen.


Wat is Penang een prachtig eiland als je buiten het bebouwde stadse gedeelte gaat. Overal heerst weelderig groen en vanaf de meest onverwachte plekjes hoor je de zee of kun je deze zomaar tussen het groen door spotten.
Ook blijf ik verbaast over de enorme vriendelijkheid en behulpzaamheid van de locale bevolking, niets is ze teveel en alles kan.

Zo hebben we tot nu toe elke avond nog ergens anders een hapje eten genoten. Maxim heeft gisteren iets besteld wat hij heerlijk vond en wat ik voor groente aanzag op zijn bordje bleek later bij navraag ‘gellyfish’ te zijn, volgens mijn vrije vertaling dus kwal :-D

Kortom de familie laat het zich allemaal goed smaken, ondergetekende incluis en het gaat me heel makkelijk af om ipv frites extra groentes te bestellen. Ik heb ook tot nu toe elke dag nog dapper één uur al sportend in de fitnessruimte doorgebracht en ook het shaken gaat prima. Ik blijf het wonderlijk vinden hoe gemakkelijk ik de foute dingen kan laten staan. Morgen hebben we trouwens weer een ‘date’ met de teksieboys, we willen naar de Thaise tempel en naar Georgetown maar daar morgen meer over.
Beweeglijke groet!

donderdag 4 juni 2009

Poehee, dag twee...

Wat ik gisteren niet meldde was de kamikaze teksiechauffeur die we hadden. Waarschijnlijk heb ik de rit volkomen verdrongen, vandaag echter kwam tijdens de teksierit naar Panang Hill het ontbijt en hele rit weer boven. Blijkbaar rijden ze allemaal zo. Het is een waar wonder dat er niet veel meer ongelukken gebeuren. Tijdens de korte rit naar ‘Penang Hill’ hebben we op een haar na 2 overstekende voetgangers, drie betonnenrandjes en 5 brommertjes gemist. Alle bijna botsingen met andere teksies laat ik nu even buiten beschouwing. Getuige de vele deukjes en krasjes gaat er onderling echter genoeg ‘mis’.
Al scheurend reden we langs een verkeersoefenterreintje waar alle bromfietsers keurig achter elkaar reden en hun vinger uitstaken om richting aan te geven. Zodra ze zich echter in het echte verkeer stortten rijdt iedereen echter alleen maar heel hard of hangt volledig in de remmen.

Maar goed, Panang Hill dus. We zijn met een klein treintje als haringen in een ton naar het topje vervoerd in een slakkentempo. Boven aangekomen woei er een aangename koele bries en hadden we een adembenemend uitzicht over George Town. Verder troffen we er een tweetal tempels aan waarvan de Hindoetempel erg fraai versierd was.
Maxim en zijn ouders hebben het aangedurfd om weer 1,5 uur naar beneden te wandelen, hopelijk heeft lief hierbij niet zijn knie beschadigd want deze knakt sinds de trippel erg hoorbaar.


Ik probeer Maxim trouwens te porren voor een bezoek aan de G-spot club. Vanavond schijnt er een zwoele jazzy nachtclub zangeres op te treden. Maar we moeten nog even bijkomen van een copieus maal voor omgerekend slechts 5 Euries pp, geen geld voor lekker nassen. Net als het ontbijt trouwens, heerlijke verse vruchten die alleen hier zo lekker smaken, in de zon op natuurlijke wijze gerijpt, ik verheug me al weer op morgen.
Smakelijke groet!

woensdag 3 juni 2009

Senang in Penang...


Men wat een reis, de trein om even over 7.00 uur al in Houten genomen naar Schiphol, vervolgens 14 uur vliegen met een spectaculair onweer bij de Himelaya naar Singapore. Ik heb het trouwens voor elkaar gekregen om zelfs de weg in het vliegtuig kwijt te raken…Na het toiletbezoek sloeg de schrik me om het hart toen ik bijna naast een wildvreemde meneer plaats had genomen. Ja dat vliegen doet rare dingen met je. Ik heb zelf altijd het gevoel dat een gedeelte van mij nog in de vertrekhal verblijft en dat dat stuk zich pas later bij mij voegt. Het vliegen gaat me duidelijk te snel, of zou het mijn leeftijd zijn?
Vanaf Singapore was het nog een klein stukje naar Penang (eiland voor kust maleisië), alwaar we rond 10.00uur in de ochtend locale tijd ietwat verdwaasd met onze koffers door de drukkende hitte naar de ‘teksie’ slenteren.
We zijn gaar en ietwat doorgedraaid, en Chao Ya is helemaal enthousiast en wild en stuitert om ons heen. Volgens Rebecca en Marco normaal gedrag wat zeker enkele dagen zal aanhouden, ook haar slaapritme moet duidelijk wennen, dat beloofd nog wat uurtjes pret voor haar ouders…
Als we rond 11.00 uur in het hotel aankomen zijn onze kamers nog niet klaar. Omdat we niet ter plekke ter aarde willen storten, gaan lief en ik het shoppingcenter even verkennen.
Eerste indruk van het eiland Penang en de plaats George Town, is verouderd, veel achterstallig onderhoud en veel verloedering. Wel lijkt dit mi meer op het ‘echte’ Azië dan bv het ‘gelikte’ Singapore, wat door Rebecca en Marco bevestigd wordt. Zij hebben een rondreis door China gemaakt en daar doet de aanblik van het haveloze George Town, ze veel aan denken. Wel zie je overal gezellige eettentjes maar ik betwijfel of we daar met de familie zullen gaan eten, das waarschijnlijk net iets te avontuurlijk naar hun zin. Maar wie weet…
Ons hotel heet (don’t you laugh) ‘The G Hotel’ en we hebben ontdekt dat er inpandig een loungebar is met gesloten en zwaar gecapitonneerde deuren (heel bedenkelijk ) ‘ The G spot’ is genoemd. Je begrijpt dat deze lounge bar een deze dagen bezocht zal worden. Wordt zeker vervolgd. Voor het geval je wilt weten waar wij ons bevinden, ik heb van maxim vernomen dat ons hotel zich bevindt in het noorden op het kaartje bij 'Pulau Penang'.
Euh, voor dat je denkt dat wij ons intrek hebben genomen in een of ander Sleezy hotel, niets van dat alles, het is een prachtig hotel met sterren toeters en bellen en een meer dan prachtig uitzicht over de zee. Misschien straks nog een foto...
Nog een beetje verdwaasde groeten…